Αστέρια ΑνενεργάΑστέρια ΑνενεργάΑστέρια ΑνενεργάΑστέρια ΑνενεργάΑστέρια Ανενεργά
 

Σε προηγούμενο άρθρο είχαμε αναφερθεί στις αλλαγές με το νέο εργασιακό νομοσχέδιο που έρχεται σύντομα. Στο σημερινό άρθρο θα αναφερθούμε και στην άλλη του όψη. Τις συνέπειες από την εφαρμογή του στους εργαζόμενους και τις αντιδράσεις που υπάρχουν.

Το νόμισμα άλλωστε έχει πάντα δύο όψεις.

  • Η άλλη όψη του νέου εργασιακού

Η δυνατότητα 13 ωρών ημερήσιας απασχόλησης για έναν εργαζόμενο, ακόμη και με “όρους” και “προϋποθέσεις”, δημιουργεί ένα νέο καθεστώς συνεχούς εξάντλησης. Σε μια εποχή που η επιστήμη της υγείας προειδοποιεί για τις συνέπειες του χρόνιου στρες, η πολιτεία νομοθετεί ακριβώς στην αντίθετη κατεύθυνση.

Πώς αλλιώς να ερμηνεύσει κανείς τη νομιμοποίηση των 13 ωρών ημερήσιας εργασίας, χωρίς καν το πρόσχημα της δεύτερης απασχόλησης;

Ποιος άνθρωπος, μπορεί να εργαστεί 13 ώρες την ημέρα χωρίς να εξουθενωθεί; Πρόκειται για εκβιαστική “ευελιξία” και όχι για ελευθερία επιλογής. Μια “ευελιξία” που αφορά μόνο στον εργοδότη, ποτέ στον εργαζόμενο.

Άλλωστε αυτό το δείχνουν και τα στοιχεία. Η Ελλάδα βρίσκεται στην πρώτη θέση στην Ε.Ε. σε μέσο εβδομαδιαίο χρόνο εργασίας: 41,2 ώρες έναντι 36,4 του ευρωπαϊκού μέσου όρου (Eurostat, 2023).

 Η συλλογική προστασία είναι από τις χαμηλότερες στην Ε.Ε., με μόλις 25% των εργαζομένων να καλύπτονται από συλλογικές συμβάσεις, έναντι 80-90% σε χώρες όπως η Γαλλία, η Σουηδία και η Δανία.

Θα ειπωθεί ότι υπάρχει η “επιλογή”. Ένας εργαζόμενος που φοβάται την ανεργία, τα πρόστιμα για απουσίες νομίζετε ότι έχει τη δυνατότητα επιλογής;

Επίσης, η δυνατότητα fast track προσλήψεων από κινητό για εργασία έως 2 ημερών δεν ενισχύει μια κουλτούρα προσωρινότητας και αστάθειας;

Επίσης με την “αυτοδήλωση αποχώρησης” από το ΕΡΓΑΝΗ ΙΙ δεν καταργούνται βασικές εγγυήσεις της εργασιακής σχέσης;

Το δικαίωμα στην τεκμηρίωση της απόλυσης, η προστασία της απασχόλησης, η ενίσχυση της συλλογικής διαπραγμάτευσης δεν δίνουν τη θέση τους στην ατομική διαχείριση, στην απομόνωση και τελικά στην αδυναμία διεκδίκησης;

O εργαζόμενος δεν είναι κινητό τηλέφωνο ή laptop ή app ή οτιδήποτε άλλο. Δεν είναι κουμπί αλλά άνθρωπος  με αισθήματα. Τι ζητά;

Να μπορεί να εργαστεί με όρους αξιοπρέπειας και συλλογικής προστασίας. Υπάρχει;

Μέσα από το σύντομο αυτό άρθρο θέλουμε να τονίσουμε και την άλλη διάσταση ή την άλλη όψη του νομίσματος που αναφέρθηκε ανωτέρω. Για το νέο εργασιακό νομοσχέδιο με συνεχή αρθρογραφία έχουμε αναφερθεί εκτενώς. Πάντα όμως προσπαθούμε να δίνουμε και την άλλη διάσταση που συνήθως περνάει στα “ψιλά”.

Τα συμπεράσματα δικά σας…


 Παναγιώτης Ράγγος

Λογιστής Φοροτεχνικός  Α΄ Τάξης

Οικονομολόγος

Πιστοποιημένος Εσωτερικός Ελεγκτής